Ahmet Şefik (Ekim 1822-Mayıs 1884)

“Efendi, savunma hakkı ya vardır, ya yoktur. Ben seni eskiden beri tanırım. Bu iddianamenin sadece başındaki besmele ile sonundaki tarih doğrudur. Neden, Sultan Aziz’in vefatını, merhumun annesinden sormuyorsunuz? Çünkü ciğerparesi olmasına rağmen vicdan ve Allah korkusu olan herkesin yalan söylemeyeceğini biliyorsunuz. Zihinler, istikametini kaybederek iftira atılmasına karar verdikleri zaman, beni insanlar içinde öyle çıkarır ki, bizzat şeytanın bile yüzü kızarır. Bu mahkemeye ne lüzum vardır? Şahit dinlememek, delil ve belgeleri incelememek, bilirkişilere itibar etmemek, kanunları ayak altına aldıktan sonra mahkemeye ne lüzum var? Tanzimat’ tan önceki duruma geri döndüğümüzü gördüğüm için çok üzgünüm. Bu benim için, sizin vereceğiniz bir ölüm kararından daha acıdır. Bazı mahkemeler vardı ki, şeklen biter. Aslında devam eder. Sanıklarla, mahkeme heyetinin yer değiştirdiği vaki olan bu safhada, hâkim tarihtir. Ben sizleri, cümleten bu büyük hâkime tevdi ediyorum.” der. Dokuz saat süren savunma sonucunda Midhat Paşa, suçlu bulunur ve idama mahkum edilir. Ceza ömür boyuna çevrilir. Ve fakat cezasını çektiği Taif kalesinde 1884 yılında bir gece, muhafızlar tarafından boğularak öldürülür...     Ne diyelim? Suçlu mu değil mi? Tarihçilerin ortaya çıkarabileceği, yada çıkaramayacağı bir muamma belki. Ama Midhat Paşalar, Başbuğ Paşalar kolay yetişmiyor, orası gerçek. Umarım haklarındaki iddialar iftiralardan değil, hakikatlerden müteşekkildir, diyelim.     Sürç-ü lisan ettiysek affola... Abdül Canbaz     Meraklısına NOT: “Midhat Paşa'nın cenazesi, 1951'de Taif' ten getirildi ve 26 Haziran 1951'de Cumhurbaşkanı Celal Bayar'ın katıldığı bir törenle Abide-i Hürriyet Tepesi'ne defnedildi.”