Yine yaz, yine yangın…
Ve yine kavrulan toprak,
Dumandan gözükmeyen gökyüzü,
Çaresizliğin ortasında bir kuşun kanadında is
Ülkemin dört bir yanından alevlerin haberi düşüyor ekranlarımıza
Haritalar kızıla boyanıyor, gökyüzü griye…
Her dumanın ardında bir orman,
Her kıvılcımın ucunda bir yaşam,
Bir yuva, bir umut yanıyor.
Sadece ormanlar mıydı yanan
Kaplumbağalar, karıncalar…
Sesleri çıkmıyor bağıramıyorlar ama
Onlar da ölüyor,
…
Peki insanoğlu ne yapıyor?
Sosyal medyada “ciğerlerimiz yanıyor” ‘SENDE EKLE’ işte…
Her sene aynı, ekle, paylaş, sigara izmaritini atma…
Ötesine geçemedik işte…
…
Gölgesinde uyuduğumuz ağaç,
Yağmur yağdığında kokusunu içimize çektiğimiz toprak
Ağaçların gölgesinde gizlenen kuş, kurt, böcek…
Hepsi bize emanetti
İnsan emanete sahip çıkamadı.
Paylaştı sadece paylaştı.
Şişeyi doğaya atmaktan,
Piknik alanlarını çöp tenekesi gibi kullanmaktan
Arabadan sigara izmaritini atmaktan
VAZ-GEÇ-ME-Dİ
…
Yanık kokusu içimizi yakıyor
İnsanoğlu sadece…
