Nehir Zeyrek:
Önce babamı, şimdi de biricik ablam Gülşah Durbay’ı kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyim.
Gülşah ablam, en umutsuz anlarda bile umutla ayakta duran biriydi. Kendi ışığıyla yalnızca beni değil, etrafındaki herkesi aydınlatırdı. Varlığıyla güç veren, sessizce iyileştiren bir kalbi vardı.
Son doğum günümde bana hediye ettiği kitaplardan biri olan Zülfü Livaneli’nin Serenad’ından şu cümleyi paylaşmak istiyorum:
“İnsan sevdiğini kaybettiğinde değil, unutulduğunu hissettiğinde yıkılır.”
Seni ve babamı unutturmamak; düşüncelerinizi, değerlerinizi ve vizyonunuzu yaşatmak benim hayatım boyunca taşıyacağım en büyük sorumluluk olacak.
Keşke burada bizimle biraz daha kalabilseydin ablam.
Şimdi babamla, her zaman olduğu gibi, birlikte sarılarak bizi izlediğinizi umuyorum. Çok yoruldun.
Huzur içinde uyu. Seni çok seviyorum.
